Mama, gdy tylko skończyłam osiemnaście lat stwierdziła, że już dosyć tego dobrego, i że w końcu muszę się zabrać za pracę, i zacząć zarabiać na siebie. Tak, tylko, że wcale nie miałam dobrego wykształcenia, więc wątpiłam, że gdzieś w biurze będą mnie chcieć, nawet jako ta sekretarka na przykład. Mama stwierdziła, że mam wysyłać CV wszędzie, i byłam załamana, jak odezwali się do mnie z jakiejś produkcji dywanów, czy czegoś.

Obuwie robocze konieczne dla bezpieczeństwa

Gdzie ja, i takie delikatne dłonie jak moje, będą musiały korzystać rękawic roboczych i męczyć się przez 8 godzin? Każdy producent rękawic roboczych powinien wiedzieć, że liczy się też ładny wygląd takich rękawic. Nie wyobrażałam sobie tego. Jeszcze co najgorsze, miałam stać cały ten czas. Byłam po prostu załamana. Jak poszłam pierwszego dnia, to od razu mi się tam nie spodobało. Zobaczyłam, że wszyscy mają tam takie obuwie robocze, ale miałam nadzieję, że będę mogła być w swoich balerinkach, w końcu każdy chodzi jak chce. Nawet nie wiedziałam, co to był za producent, czy też marka te buty. Przecież ja noszę tylko firmówki. Tak jakoś się już przyzwyczaiłam. Okazało się, że najlepszy sklep z obuwiem roboczym zaopatruje wszystkich pracowników w niezbędny strój, i od razu zapytano mnie o rozmiar stopy. Załamałam się, że też będę musiała być w tych ciężkich buciorach. Widzieli, ze chyba mi się to nie podoba, więc jakaś pani poklepała mnie po ramieniu i powiedziała, że to dla bezpieczeństwa. Byłam załamana, nie wiedziałam, czemu matka mnie tutaj musiała wysłać. Przecież ja się w ogóle do pracy nie nadaję.

Nie chciałam tego obuwia roboczego, ani żadnych rękawic i innych dodatków. Bo producent obuwia roboczego nawet nie był mi znany. Nie byłam gotowa na to, żeby stać i robić te dywany, coś tam zgrzewać, sama nie wiem dokładnie, bo nie słuchałam dokładnie z nerwów. Pierwszy dzień w pracy upłynął mi strasznie, i mam nadzieję, że długo tutaj siedziała nie będę, bo nie wytrzymam.